MAREK PIJAROWSKI (fot. archiwum NFM / Łukasz Najchert)
Jest absolwentem wrocławskiej Akademii Muzycznej w klasie dyrygentury Tadeusza Strugały. Swoje umiejętności doskonalił na międzynarodowych kursach mistrzowskich w Weimarze pod kierunkiem, nieżyjącego już, znakomitego dyrygenta łotewskiego, Arvida Jansonsa. Od 1974 roku był związany z Filharmonią Wrocławską – początkowo jako asystent dyrygenta, później jako II dyrygent. W 1974 roku zdobył I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Dyrygenckim w Katowicach oraz specjalną nagrodę Orkiestry Filharmonii Śląskiej.
Sukces ten przyniósł młodemu dyrygentowi liczne zaproszenia, wśród których szczególne znaczenie miały propozycje występów w Filharmonii Narodowej i z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach.
W 1977 roku uzyskał stypendium rządu austriackiego, co umożliwiło mu wyjazd do Wiednia, gdzie przez 9 miesięcy rozwijał swój dyrygencki talent w słynnej Hochschule für Musik und Darstellende Kunst pod kierunkiem prof. Karla Österreichera. W tym też czasie zetknął się bezpośrednio ze sztuką takich mistrzów batuty, jak: Herbert von Karajan, Leonard Bernstein, Georg Solti czy Claudio Abbado.
W roku 1980 Marek Pijarowski został powołany na stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii Wrocławskiej i jednocześnie przejął obowiązki dyrektora artystycznego Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu – obie funkcje pełnił do 2001 roku. W latach 2002-2005 był dyrektorem artystycznym Filharmonii Łódzkiej oraz I dyrygentem Filharmonii Krakowskiej.
Marek Pijarowski był również dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach Zdroju.
Od sezonu 2007/2008 jest dyrygentem-szefem Orkiestry Filharmonii Poznańskiej.
Nieprzerwanie od ponad 40 lat artysta w ramach działalności dyrygenckiej współpracuje ze wszystkimi orkiestrami filharmonicznymi i radiowymi w Polsce. Wielokrotnie koncertował za granicą, prowadząc polskie orkiestry, m.in.: Orkiestrę Filharmonii Narodowej (w Niemczech), Wielką Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia (w Hiszpanii i we Francji), Orkiestrę Sinfonia Varsovia (w Hiszpanii), Orkiestrę Filharmonii Krakowskiej (we Francji). Dyrygował w większości krajów europejskich, a także na Kubie, w USA, Kanadzie, Korei Południowej, Chinach i Meksyku. Współpracuje ściśle z Orkiestrą Prezydencką w Ankarze oraz Texas Music Festival w Houston (USA).
W 1997 roku otrzymał z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej tytuł naukowy profesora sztuk muzycznych. Zajmuje się również pracą dydaktyczną, prowadząc klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej we Wrocławiu i na Uniwersytecie Muzycznym w Warszawie.
CEZARY GÓJSKI
Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku 7 lat w Państwowej Podstawowej Szkole Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Warszawie w klasie prof. Józefa Laskowskiego. Naukę kontynuował w Państwowej Szkole Muzycznej Stopnia Podstawowego i Licealnego im. Karola Szymanowskiego w Warszawie w klasie skrzypiec prof. Marka Zebury oraz Pawła Rybkowskiego.
Ukończył studia w Akademii Muzycznej im. F. Chopina, filia w Białymstoku w klasie wykł. Dariusza Garbacza. Podczas studiów czynnie uczestniczył w licznych seminariach, kursach, warsztatach i konsultacjach prowadzonych m. in. przez N. Meyerscough, M. Rezler, T. Tomaszewskiego, K. Podejko, K. Olechowskiego, J. Staniendę.
Jeszcze w czasie studiów nawiązał stałą współpracę z orkiestrą Sinfonia Viva, w której pracuje na stanowisku koncertmistrza. W 2004 rozpoczął pracę w Operze i Filharmonii Podlaskiej. Pracował tam do roku 2009, gdzie przez ostatnie 2 lata pełnił funkcję I skrzypka – I głos. W 2012 roku objął stanowisko koncertmistrza w Filharmonii Kameralnej im. Witolda Lutosławskiego w Łomży.
Oprócz gry w orkiestrach i zespołach kameralnych realizuje się również jako solista. Do ważniejszych występów zalicza się wykonanie Koncertu skrzypcowego fis-moll op.14 Henryka Wieniawskiego z towarzyszeniem orkiestry Opery i Filharmonii Podlaskiej, Koncertu d-moll na dwoje skrzypiec J.S. Bacha BWV 1043 z orkiestrą Sinfonia Viva, Koncertu G-dur Józefa Haydna z muzykami Filharmonii Kameralnej im. Witolda Lutosławskiego w Łomży, a także Koncertu na skrzypce solo i orkiestrę smyczkową Romualda Twardowskiego podczas koncertu wieńczącego Warsztaty Orkiestrowe Ars Musica w Suwałkach w 2013 roku.
Jako solista współpracował z takimi dyrygentami jak: Michał Klauza, Tomasz Radziwonowicz, Jan Miłosz Zarzycki czy Łukasz Borowicz.
Od roku 2007 pracuje jako nauczyciel skrzypiec w Państwowej Szkole Muzycznej I i II st. w Suwałkach, gdzie z pasją przekazuje wiedzę muzyczną młodszym pokoleniom.
ADRIAN STANCIU
Adrian Stanciu urodził się w Iaşi w Rumunii, w rodzinie z wieloletnią tradycją muzyczną. Już jako sześciolatek pobierał lekcje gry na skrzypcach, aby w wieku lat czternastu rozpocząć grę na altówce.
Absolwent Uniwersytetu Muzycznego „George Enescu” w Iaşi i Uniwersytetu Muzycznego MDW w Wiedniu. Już podczas studiów, które ukończył z wyróżnieniami oraz specjalnymi nagrodami za wybitne osiągnięcia, doceniono jego talent muzyczny przyznając mu liczne, międzynarodowe stypendia artystyczne m.in. Stypendium Yehudi Menuhin (2011), ECMA (2012) czy NASOM – The New Austrian Sound of Music (2015).
Zdobywca wielu nagród jako solista i altowiolista kwartetu smyczkowego. Do najważniejszych należą: Międzynarodowy Konkurs „George Georgescu” (Rumunia) 2003 - 1. miejsce oraz 2004 - 1. miejsce, Nagroda Albana Berga, Nagroda Kreneka oraz Nagroda Artis w konkursie „ISA-Wettbewerb” w Reichenau (Austria), Grand Prix Festiwalu „Aix-en-Provence“ 2012 (Francja), 1. miejsce w Konkursie „Windisch“ 2014 w Wiedniu (Austria), 2. miejsce i Nagroda Publiczności „Peter Druce” oraz Nagroda „Musica Viva Australia” na Międzynarodowym Konkursie „Melbourne International Chamber Music Competition” 2015 (Australia).
Swoje umiejętności doskonalił podczas kursów mistrzowskich pod czujnym okiem znakomitych profesorów i pedagogów muzycznych m.in. u Ivry Gitlisa, Harolda Schlichtiga, Gerharda Schulza i Miguela da Silvay.
Adrian Stanciu współpracuje z wieloma znakomitymi dyrygentami i orkiestrami jako solista oraz członek orkiestry. Występował w największych salach koncertowych Europy, Ameryki Południowej i Australii, m.in. Wigmore Hall London, Beethoven Haus Bonn, Grand Théâtre de Bordeaux, Ateneum Bukareszt, Musikverein i Konzerthaus w Wiedniu, Melbourne Recital Centre. Jego dotychczasowy dorobek artystyczny wieńczą liczne nagrania dla radia i telewizji oraz nagranie kilku płyt.
