WOJCIECH RODEK
Dyrygent, urodzony w 1977 roku w Brzegu. Gry na fortepianie uczył się od 8 roku życia w PSM I st. w Namysłowie i w PSM II st. we Wrocławiu u Jacka Gębskiego i Krystyny Puchały-Kajdasz. W latach 1998-2003 studiował dyrygenturę w klasie prof. Marka Pijarowskiego w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, gdzie debiutował w 2000 roku z Orkiestrą Symfoniczną AM. Ukończył również Filologię Słowiańską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz Instytut Języka Rosyjskiego im. Puszkina w Moskwie. W 2005 roku wygrał konkurs na stanowisko asystenta Antoniego Wita w Filharmonii Narodowej w Warszawie, gdzie pracował w latach 2005-2007. Prowadzi klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Posiada tytuł doktora sztuki. Laureat II nagrody na III Przeglądzie Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku (2002). W 2011 roku został wyróżniony Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii: Najlepszy Dyrygent. W 2015 roku odznaczony medalem „Zasłużony Kulturze-Gloria Artis”
Dyrektor artystyczny Filharmonii Lubelskiej, dyrektor artystyczny Teatru Wielkiego w Łodzi. W latach 2010-2015 kierownik muzyczny nieistniejącego już Gliwickiego Teatru Muzycznego, a w latach 2014-2016 dyrektor artystyczny Filharmonii Dolnosląskiej.
Dyrygował wieloma zespołami symfonicznymi m.in. Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Orkiestrą „Sinfonia Varsovia”, Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach, Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą „Sinfonia Iuventus”, orkiestrami filharmonicznymi w Gdańsku, Koszalinie, Szczecinie, Poznaniu, Bydgoszczy, Białymstoku, Kielcach, Łodzi, Zielonej Górze, Wrocławiu, Opolu, Wałbrzychu, Katowicach, Rzeszowie, Krakowie, Lwowie, Weronie, orkiestrami w Toruniu, Płocku, Łomży, zespołami kameralnymi „Capella Bydgostiensis”, „Capella Cracoviensis”, „Leopoldinum”. Stale współpracuje z Ankara Presidential Symphony Orchestra, Antalya State Symphony Orchestra, Bursa Regional Symphony Orchestra, Izmir State Symphony Orchestra, European Johann Strauss Orchestra, INSO-Lviv, Lviv Philharmonic Orchestra. Występował z wybitnymi solistami (m.in. Rafał Blechacz, Konstanty A. Kulka, Tomasz Strahl, Idil Biret, Ingolf Wunder, Michael Vaiman, Olga Rusina, Alexandre Dubach, Krzysztof Jakowicz, Marcin Zdunik, Paweł Wakarecy, Gavriel Lipkind, Lukas Geniusas, Jakub Jakowicz, Johannes Moser, Gautier Capucon, Gulsin Onay, Alexander Markov).
Wojciech Rodek przygotowywał premiery dla Theatre Montansier w Wersalu (Mozart Apollo i Hiacynt), Teatru Muzycznego „Capitol” we Wrocławiu (Loewe My Fair Lady), festiwalu „Wratislavia Cantans” (Britten Mały Kominiarczyk), Gliwickiego Teatru Muzycznego (Lehar Wesoła wdówka, Strauss Noc w Wenecji, Rodgers The Sound of Music, Lippa The Addams Family – Teatralna Nagroda im. J. Kiepury 2015 za najlepszy spektakl), Teatru Wielkiego-Opery Narodowej (Zubel Oresteja), Teatru Wielkiego w Łodzi (Mozart Don Giovanni, Strauss Noc w Wenecji). Od 2002 roku gości regularnie z zespołem „Opera Polska” w najważniejszych salach koncertowych Europy i Chin m.in. w: Bazylei, Bernie, Dreźnie, Hamburgu, Monachium, Salzburgu, Wiedniu, Zurichu, Pekinie, Szanghaju. Brał udział w renomowanych festiwalach: „Wratislavia Cantans”, „Xanten Sommerfestspiele”, „Sinfonia Varsovia swojemu miastu”, „Wirtuozi” we Lwowie, Międzynarodowym Festiwalu im P. Czajkowskiego i N. von Meck w Winnicy. Od 2013 roku prowadzi orkiestrę Międzynarodowych Kursów Muzycznych w Łańcucie, a od 2014 roku dyryguje w Teatrze Muzycznym w Poznaniu.
Dyskografia Wojciecha Rodka zawiera nagrania muzyki symfonicznej, filmowej i rozrywkowej (m. in. m.in. VII symfonia A. Illaramendi z Chórem i Orkiestry Filharmonii Narodowej w Warszawie; Koncert na głos i orkiestrę Witolda Friemanna z Orkiestrą Filharmonii Narodowej, sol. M. Rodek; I Koncert wiolonczelowy D. Szostakowicza z Orkiestrą „Sinfonia Varsovia”, sol. G. Lipkind; Koncert skrzypcowy A. Berga z NOSPR, sol. K. Jakowicz; „Melodramat” L. Zielińskiej z NOSPR, „Zamiana”, muz. M. Mirowski, The Film Harmony Orchestra; „ENEN”, muz. B. Gliński, „Sinfonia Varsovia”; „City Island”, muz. J.A.P. Kaczmarek, Polska Orkiestra Radiowa; „Get Low”, muz. J.A.P. Kaczmarek, Polska Orkiestra Radiowa; „Kanapka z człowiekiem”, muz. P. Gintrowski, Polska Orkiestra Radiowa; Lubelskie prawykonania, Filharmonia Lubelska).
EUGEN INDJIC
Laureat IV nagrody VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1970). Eugen Indjic przyszedł na świat w rodzinie Rosjanki (pianistki-amatorki) i Serba (oficera serbskiej armii). Mając 4 lata wraz z matką wyemigrował do Springfield koło Bostonu. Muzyką zainteresował się przypadkowo pod wpływem wysłuchania płyty z nagraniem Impromptu cis-moll i Poloneza As-dur Chopina. Ponieważ zapragnął zagrać te utwory, mając osiem lat rozpoczął systematyczną naukę fortepianu pod kierunkiem Gruzinki Lubow Stephani. Po dwóch latach nauczycielka przedstawiła go Aleksandrowi Borowskiemu, który został jego mistrzem fortepianu na następne pięć lat (1959–64). Studia pianistyczne odbył w Juilliard School of Music w Nowym Jorku, ucząc się pod kierunkiem Mieczysława Münza (1965–68) oraz asystentki Rosiny Lhevinne, Lee Thompson. Równolegle studiował w Harvard University (1965–69) u Lorina Bermana i Leona Kirchnera (teoria muzyki, kompozycja). W 1968 roku nawiązał kontakt z Arturem Rubinsteinem, u którego pobierał prywatne konsultacje w Nowym Jorku lub Paryżu przez ponad dziesięć lat. W latach 1965–72 Indjic urlopy spędzał na lekcjach u Nadii Boulanger w Paryżu oraz u Clifforda Curzona w Fontainebleau. Przed wyjazdem na Konkurs Chopinowski do Warszawy w 1970 roku, przez kilka miesięcy pracował z Witoldem Małcużyńskim na Majorce i Konstantym Schmaelingiem w Paryżu.
Pianista jest laureatem trzech międzynarodowych konkursów pianistycznych: IV nagroda w Warszawie (Konkurs Chopinowski, 1970), III nagroda w Leeds (1972) i II nagroda w Tel Awiwie (im. Artura Rubinsteina, 1974).
Po raz pierwszy Indjic wystąpił publicznie w wieku niespełna dziesięciu lat – z orkiestrą szkolną w Springfield wykonał Koncert fortepianowy d-moll Mozarta. Mając lat jedenaście grał już Campanellę i XII Rapsodię węgierską Liszta, a dwa lata później wykonał wraz z Washington National Symphony Orchestra Koncert fortepianowy Es-dur Liszta (1959). W wieku 14 lat, z wymienioną orkiestrą, pierwszy raz w życiu zagrał II Koncert fortepianowy B-dur Brahmsa. Ten sam utwór przedstawił powtórnie w 1965 roku, wykonując go z Boston Symphony Orchestra pod dyrekcją Ericha Leinsdorfa – był wówczas najmłodszym solistą tej sławnej orkiestry!
W latach 1961–69 Arthur Fiedler każdego sezonu zapraszał młodocianego pianistę do udziału w letnim festiwalu w Tanglewood (z orkiestrą Boston Pops). Pierwsze tournée artystyczne (13 koncertów) Indjic odbył w Danii (1963) wspólnie z profesorem Aleksandrem Borowskim.
Artysta koncertował we wszystkich państwach europejskich (do tej pory poza Bułgarią i Węgrami), Ameryce Północnej i Środkowej, Afryce oraz krajach Bliskiego i Dalekiego Wschodu. W Polsce Indjic jest częstym i lubianym gościem. Krytycy muzyczni podkreślają jego wielki talent, dzięki któremu „Chopina gra jak Polak, Débussy’ego jak Francuz, a Prokofiewa jak Rosjanin.”
Pianista dokonał wielu nagrań dla firm fonograficznych: Polskie Nagrania „Muza”, Columbia, RCA Victor, Claves, Calliopé, na których utrwalił dzieła Chopina (koncerty fortepianowe, 4 ballady, wszystkie mazurki, Sonatę b-moll, Sonatę h-moll, Berceuse, Fantazję f-moll), Débussy’ego, Schumanna, Prokofiewa oraz Beethovena i Saint-Saënsa (na fortepianie Rachmaninowa w studiu RCA Victor).
Eugen Indjic był jurorem międzynarodowych konkursów pianistycznych w Warszawie (Konkurs Chopinowski 2000), Lizbonie, Tel Awiwie i Monte Carlo. Prowadzi letnie kursy mistrzowskie w Paryżu, Japonii i Stanach Zjednoczonych.
W 2014 roku Eugen Indjic wystąpił podczas festiwalu „Chopin i jego Europa".
